Η φυσική κατάσταση ανάπτυξης ενός φυτού κάνναβης του δίνει ένα σχήμα σα χριστουγεννιάτικου δέντρου, ένας κύριος κορμός-παπάς με μικρότερα παρακλάδια που να βγαίνουν από αυτόν. Ο λόγος που το φυτό μεγαλώνει με αυτό τον τρόπο είναι η κορυφαία κυριαρχία, apical dominance ο αγγλικός όρος, και σημαίνει ότι κατά την ανάπτυξη του φυτού αναστέλλεται η ανάπτυξη των δευτερευόντων κλωναριών υπέρ του κυρίως κορμού ώστε το φυτό να μπορέσει στο φυσικό του περιβάλλον να αναπτύξει ύψος ώστε να ανταγωνιστεί τα τριγύρω φυτά για το φως του ηλίου.
Η φύση φυσικά όταν “σχεδίαζε” τα φυτά δεν πιστεύω να είχε στο νου της ότι εκατομμύρια χρόνια αργότερα κάποιοι θα αναγκάζονταν να μεγαλώνουν συγκεκριμένα την κάνναβη μέσα σε ντουλάπες γιατί η ηλιθιότητα του κόσμου έχει βαρέσει κόκκινο και κυβερνήσεις (κάτι το ανύπαρκτο) θα απαγορεύσουν τη φυσική καλλιέργεια ενός φυτού (υπαρκτό!).
Έχοντας βρεθεί όμως σε αυτή την κατάσταση και χρειάζοντας να ελέγξουμε τα φυτά μας στο ύψος και σχήμα ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με εσωτερικές καλλιέργειες, δεν μπορούμε να τα αφήσουμε να μεγαλώσουν ανεξέλεγκτα λόγο των περιορισμών στο χώρο που έχουμε. Ήδη σε ένα πρωτύτερο άρθρο είχαμε μιλήσει για το LST αλλά πέρα από αυτόν τον τρόπο, υπάρχει και το topping, ή κορφολόγημα όπως θα το λέμε από εδώ και πέρα.
Το κορφολόγημα δεν είναι τίποτα δύσκολο να το καταλάβουμε, είναι το κόψιμο της κορυφής ενός φυτού. Βλέπετε η κορυφή του φυτού παράγει μια αυξίνη (ΙΑΑ) η οποία δεν αφήνει τα υπόλοιπα κλωνάρια να αναπτυχθούν όπως το κεντρικό. Όταν αφαιρούμε την κορυφή, ελαττώνεται και η ποσότητα ΙΑΑ στο φυτό και επιτρέπει τα δευτερεύοντα κλωνάρια να αναπτυχθούν για να αντικαταστήσουν την κεντρική κορυφή.
Αυτή είναι η θεωρία πίσω από το κορφολόγημα. Πως γίνεται στην πράξη τώρα.
Επί της ουσίας μπορούμε το κορφολόγημα να το κάνουμε ανά πάσα στιγμή. Αποφασίζοντας πότε θα κόψουμε την κορυφή του φυτού, αποφασίζουμε και την περαιτέρω ανάπτυξή του. Προσωπικά προτιμώ να αφήνω το φυτό με τέσσερις κορυφές, αυτό είναι υποκειμενικό όμως, κάλλιστα θα μπορούσα να το αφήσω με δύο, με έξι, όπως θα ήθελα.
Έχοντας λοιπόν στο μυαλό μας μια ιδέα για το πως θα θέλαμε να είναι ο κήπος μας, αφήνουμε το φυτό να αναπτυχθεί μέχρι το απαιτούμενο μέγεθος. Για την περίπτωση των τεσσάρων κορυφών, θα περιμένουμε μέχρι το φυτό να είναι στο τέταρτο ή πέμπτο γόνατο, όπου κόβουμε την κορυφή αφήνοντας μόνο τα κλωνάρια από τα δύο πρώτα γόνατα που μέχρι τότε θα έχουν μια μικρή στοιχειώδη ανάπτυξη. Την κορυφή που κόψαμε μπορούμε κάλλιστα να την κάνουμε κλώνο.
Μετά το κορφολόγημα το φυτό θα σοκαριστεί και θα σταματήσει όλες τις λειτουργίες του για ένα διάστημα ημερών που καθορίζεται από φυτό σε φυτό. Κατά κύριο λόγο αυτό το διάστημα διαρκεί από δύο μέρες έως στη χειρότερη μία εβδομάδα. Λόγο αυτής της καθυστέρησης ΔΕΝ κάνουμε κορφολόγημα σε αυτόματες ποικιλίες καθώς δε θα έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να συνέλθουν από το σοκ και θα οδηγηθούμε σε μικρότερες σοδειές. Αλλά τα αυτόματα είναι ως επί το πλείστον αρκετά μικρά για να χρειάζεται να τα κορφολογήσουμε.
Το κορφολόγημα μπορεί να επαναληφθεί και στις νέες κορυφές και να δημιουργήσουμε περισσότερες διασπάσεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα θάμνο από το φυτό μας, κάτι που θα βοηθήσει τους καλλιεργητές σε εξωτερικούς χώρους ώστε να μην κάνει μπαμ το φυτό τους.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι κορφολογήματος, όπως το FIM (Fuck I Missed / Γαμώτο αστόχησα) όπου θεωρητικά μπορούμε να κόψουμε απλά λίγο από τα νέα φύλλα στην κορυφή ενός φυτού για να μας δώσει τέσσερις νέες. Γράφω θεωρητικά γιατί όσες φορές το προσπάθησα μάλλον αστοχώ στο να αστοχήσω και καταλήγω με κλασσικό κορφολόγημα.
Όπως και να έχει πάντως, την πήρατε την ιδέα.
Καλά κορφολογήματα και καλές καλλιέργειες
Blues