Το να βλέπεις ένα μεγάλο δέντρο είναι το κάτι άλλο. Δυστυχώς αν δε ζεις out in the sticks, κοινώς στου διαόλου τη μάνα ή σε κάνα πολιτισμένο τόπο που μπορείς να τα έχεις στον κήπο σου και να μη κινδυνεύουν από ζώα, δύσκολα τα πράγματα. Αν ιδίως μεγαλώνεις και μέσα, σίγουρα δεν παίζει να δημιουργείς πλατάνια. Αντιθέτως, αυτό που χρειάζεται είναι συμμαζεμένα φυτά, να μπορούν άνετα να χωρούν σε μια τέντα, στην ντουλάπα, γενικά όπου καλλιεργεί ο καθένας.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να επιτευχθεί ένα ωραίο συμμαζεμένο φυτό, προσωπικά ο αγαπημένος μου είναι μέσω LST (Low Stress Training) κοινώς δεσίματος του φυτού με τέτοιο τρόπο που να πετύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πως γίνεται τώρα αυτό; Η κάνναβη στη φυσική της κατάσταση θα δώσει ένα κυρίως κλωνάρι, τον κεντρικό παπά που λέμε, από το οποίο θα βγαίνουν παρακλάδια. Αν καθώς μεγαλώνει το φυτό, αντί να το αφήσουμε χύμα και ότι βγει, λυγίσουμε τον κυρίως κορμό του, χαλαρά και όμορφα χωρίς να τσακίσει ή να ζοριστεί, και έρθει σε αρκετά χαμηλό ύψος, τότε το φυτό θα αρχίσει να δίνει ανάπτυξη στα παρακλάδια του. Εν ολίγοις, ακολουθώντας αυτή τη διαδικασία έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε στο φυτό το σχήμα που θέλουμε.
Η διαδικασία καλά είναι να αρχίσει όταν το φυτό ήδη βρίσκεται σε μικρό στάδιο, όταν βρίσκεται στο τρίτο ή τέταρτο γόνατο ώστε να μην έχει αρχίσει ακόμα να γίνεται άκαμπτο. Στη φωτογραφία αυτή το φυτό βρίσκεται ακόμα σε μία τρίλιτρη γλάστρα και έχει ήδη αρχίσει η σχηματοποίησή του. Προαιρετικά μπορούμε να αρχίσουμε δένοντας τη βάση του φυτού, αυτό πιο πολύ ως προληπτικό μέτρο για να μην πλαγιάσει τελείως ο κορμός στο υπόστρωμά μας.
Ακολούθως παίρνουμε το φυτό και πλαγιάζουμε την κορυφή του προς τη γλάστρα μας όπου και την δένουμε. Φυσικά όλα αυτά ήρεμα και ωραία, χωρίς να πιέσουμε το φυτό μας. Αυτό είναι και το θέμα, να δημιουργήσουμε ένα θάμνο χωρίς κορφολόγημα που θα καθυστερούσε την ανάπτυξή του.
Με το που η κορυφή του φυτού αρχίζει να ξαναγυρίζει προς τα πάνω αναζητώντας το φως, συνεχίζουμε τη μορφοποίηση προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα “Γ”, εξαρτάται βέβαια και από πόσες κορυφές θέλουμε να δημιουργήσουμε, κάτι που θα έχει σχέση με το συνολικό μέγεθος του φυτού.
Στην επόμενη εικόνα βλέπουμε δύο φυτά που μεγάλωσαν ταυτόχρονα, σε γλάστρες γύρω στα δυόμιση λίτρα.
Όπως φαίνεται το αριστερό έχει αφεθεί να μεγαλώσει μόνο του χωρίς παρέμβαση και έχει φτάσει στους 50 πόντους μαζί με τη γλάστρα (ύψους 20 εκ.), ενώ στο δεξί έχει γίνει μια μικρή σχηματοποίηση και έχει κρατηθεί στους 34 πόντους. Βλέπετε τη διαφορά σε ύψος, επί της ουσίας μπορούν να μεγαλώσουν μέσα σε ένα ντουλάπι.
Φυσικά αυτά είναι αυτόματα, δεν πρόκειται να γίνουν τεράστια όπως και να ‘χει, απλά ένα καλό αρχικό παράδειγμα για το πως μπορεί το φυτό με ελάχιστο κόπο να περιοριστεί και να έχουμε πιο συμμαζεμένη καλλιέργεια.
Όταν πρόκειται όμως για φωτοπεριόδου, τότε έχουμε πολύ πιο ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Μπορούμε να κρατήσουμε φυτό περισσότερο καιρό υπό σχηματοποίηση. Τότε πρέπει να αρχίσουμε να δένουμε όχι μόνο την κορυφή του αλλά και τα υπόλοιπα κλωνάρια που αρχίζουν και ξεπετάγονται.
Υπ’ όψιν ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει τελείως εκτός ελέγχου. Όλα αυτά που αρχίζουν και ξεπετάγονται είναι όχι απλά μελλοντικές κορυφές αλλά και εν δυνάμει, αναλόγως πως θα μεταχειριστείτε το φυτό, κλωνάρια από όπου θα ξεπηδήσουν άλλες κορυφές.
Όπως βλέπετε απλά συνεχίζουμε τη διαδικασία μέχρι το σημείο που θέλουμε να φτάσουμε. Μην ξεχνάμε ότι το φυτό θα συνεχίσει να αναπτύσσεται και στην άνθιση, μην ξεγελαστείτε από το χαμηλό τους μέγεθος και αργήσετε να τα γυρίσετε. Δε θέλει και πολύ να γεμίσει ο χώρος!
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω και την υπέροχη αίσθηση που δίνει στον καλλιεργητή η ενασχόλησή του με το φυτό σε τέτοιο βαθμό που να του δίνει σχήμα. Ιδίως από την τρίτη βδομάδα ανάπτυξης και μέχρι το μέσο της ανθοφορίας όπου γίνεται το τέντωμα του φυτού οι εναλλαγές φαίνονται συνέχεια, βλέπει κανείς το φυτό να αντιδρά και να παίρνει μορφή κάτω από τη δική του φροντίδα και σχηματοποίηση.
Καλές καλλιέργειες
Blues